جنگ دو ساله 14 طایفه از بومیان شرق آمریکا با مهاجران انگلیسی

ساخت وبلاگ

آخرین مطالب

امکانات وب

جنگ دو ساله 14 طایفه از بومیان شرق آمریکا با مهاجران انگلیسی


52 سال پس از بخشش بخش بزرگی از آمریکای شمالی به مساحت 222 هزار کیلومتر مریع (یک هشتم وسعت ایران) به 8 بزرگزاده انگلیسی، چهارده طایفه بومی (اصطلاحا سرخپوستان) که سرزمین خود و میراث نیاکان را در معرض تعرض و چپاول مهاجران دیدند متحد شدند و جنگ طرفین از 16 اپریل 1715 آغاز شد و دو سال طول کشید. روز پیش از آن (15 اپریل) تنی چند از نمایندگان مهاجران که برای مذاکره با سران طوایف متحده به شهر بومی نشین پوکوتالیگو Pocotaligo رفته بودند کشته شده بودند. سران طوایف پیشنهاد سازش را رد کرده و خواسته بودند که مهاجران از همان راهی که «ناخوانده» به سرزمین آنان آمده بودند به زادگاه خود (انگلستان) بازگردند. قتل نمایندگان توسط چند بومی خشمگین [نه، به تصمیم سران طوایف] صورت گرفته بود. پس از تجدید سلطنت در انگلستان، چارلز دوم پادشاه این کشور طی یک فرمان 19 پاراگرافی منطقه وسیعی از اراضی جنوب ویرجینیا [نخستین مهاجر نشین انگلیسی آمریکا] را به آن هشت بزرگزاده که به لُرد پروپرییتور Lord Proprietor شهرت یافته اند بخشیده بود زیراکه در طول ضدیت پارلمان انگلستان با پدرش ـ چارلز یکم، وفاداری به سلطنت را از دست نداده بودند. این عمل چارلز دوم درحقیقت دادن اراضی غیر (بومیان) که قرنها در آنجا سکونت داشتند و تمدن بوجود آورده بودند به دیگران بود. این هشت لُرد که اراضی «مفت تصاحب کرده» را به افتخار چارلز یکم؛ کارولینا نامیده بودند دست به انتقال مهاجر از انگلستان زدند و بعدا هم باهم نساختند و این سرزمین را به دو بخش شمالی و جنوبی میان خود قسمت کردند که اینک دو ایالت آمریکا ـ کارلینای شمالی و کارولینای جنوبی و جمعا با 15 میلیون جمعیت ـ را تشکیل می دهد. با وجود این تقسیم، لُردهای هشتگانه از اختلاف دست نکشیدند و سرانجام، دولت لندن برای هر دو قسمت فرماندار فرستاد و عمل تقسیم در سال 1712 تکمیل شد. با آمدن فرمانداران، واحد نظامی هم بوجود آمد و بومیان که تا آن زمان تصور می کردند مهاجران تنها در اندیشه امرار معاش هستند نه حکومت و غصب اراضی به صورت قطعی و معامله روی آنها دست به واکنش زدند. این واکنش مسلحانه در بخش شمالی (کارولینای شمالی) موفقیت نداشت، زیراکه که تنها بومیان محلی وارد عمل شده بودند. با این تجربه، 14 طایفه منطقه از جمله:
Yamasee, Cherokee, Creek, peedee, Cheraww, Catawba, Yuchi, congaree, (Easte) Shawnee, Apalachicola, Apalachee و ... متحد شدند تا مهاجران رو به تزاید را از وطن نیاکان برانند.
در سال نخست این جنگ که در تاریخ به جنگ یاماسی Yamasee معروف شده است و تا چند ماه از سال دوم، بومیان پیروز بودند و مهاجران و نظامیان مدافع آنان با تحمل تلفات به «چارلزتاون» عقب رانده شده و در اینجا گرفتار کمبود خواربار شدند. در این آبادی ساحلی [اینک شهری بزرگ در ایالت کارولینای جنوبی]، توپهای ناوهای انگلیسی با آتش خود از مهاجران حفاظت می کردند. چون از تفنگداران تازه نفس انگلیسی برای شکستن خط محاصره کاری ساخته نشده و جنگ در بن بست قرارگرفته بود و مهاجران از لحاظ مواد غذایی در مضیقه قرارداشتند مقامات انگلیسی به شیوه قدیمی خود تلاش برای ایجاد تفرقه را آغاز کردند و میان طایفه چروکی و طایفه کریک نفاق افکندند که در اتحاد طوایف رخنه و خلل ایجاد شد و درنتیجه سران اتحادیه با گرفتن قول از مقامات انگلیسی مربوط که آنان و مهاجران تنها تجارت و کسب و کار کنند نه تصاحب اراضی، و قصد حکومت کردن و مداخله سیاسی نیز نداشته باشند دست از جنگ کشیدند. درجریان این جنگ دو ساله که «تاریخ» به عنوان یک ایستادگی بزرگ از آن یادکرده است، دولت فرانسه که بر مناطق مرکزی آمریکای شمالی ـ از کانادا تا خلیج مکزیک ـ مسلط بود و نیز دولت اسپانیا که فلوریدا را مالک بود از طوایف 14 گانه حمایت و به آنها اسلحه رسانی می کردند.
مرور زمان نشان داد؛ پس از چند برابرشدن شمار مهاجران و کشف طلا در ناحیه چروکی نشین، دولت واشنگتن در سال 1830 قانون انتقال سرخپوستان از شرق کوههای آپالاچی (تلفظ فرانسه؛ آپالاش) به غرب رود «می سی سی پی» را تصویب و در سال 1838 برای اجرای آن هفت هزار نظامی به کارولینای شمالی و جنوبی و جورجیا فرستاد و این نظامیان دههاهزار بومی، از خُرد و بزرگ را با پای پیاده و طی کردن 1280 کیلومتر راه به اوکلاهما منتقل کردند که این راهپیمایی پر از زجر و زحمت در تاریخ به « trail of tears تریل آو تیرز = اشک ریزان قدم برداشتن» معروف شده است. در میان راه بیش از چهارهزار بومی جان سپردند. این انتقال در سال 1839 پایان یافت ولی طولی نکشید که پای مهاجران به اوکلاهما نیز بازشد و بیشتر بومیان از اینجا هم پراکنده شدند. پس از انتقال بومیان از شرق به اوکلاهما اراضی آباء ـ اجدادی آنان در دو کارولینا و نیز جورجیا از طریق قرعه کشی میان مهاجران اروپایی قسمت شد! که در قرن بیستم با فروش آنها میلیونر شدند. اراضی واقع در جنوب کارولینای جنوبی در سال 1732 با صدور فرمان جورج دوم پادشاه وقت انگلستان به صورت یک کلنی تازه به نام «جورجیا» درآمد. نخستین مهاجران این کلنی، مجرمان بودند که از انگلستان به اینجا منتقل شده بودند.
gmail...
ما را در سایت gmail دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : imi gmail بازدید : 216 تاريخ : چهارشنبه 27 فروردين 1393 ساعت: 18:13

آرشیو مطالب

پيوندهای روزانه

لینک دوستان

نظر سنجی

وبلاگم خوبه یا بد؟

خبرنامه